Predmet i zadaci predškolske pedagogije kao naučne discipline
Težnja da se sagledaju i protumače pojave, procesi i njihove međusobne veze dovela je do stvaranja sistema činjenica i stavova o pojedinim kategorijama i aspektima pojava i procesa u prirodi i društvu, odnosno do nauka diferenciranih u naučne discipline.
Nauka čiji je predmet proučavanja fenomen vaspitanja naziva se pedagogija, a njena disciplina koja se bavi prikupljanjem, opisivanjem, kritičkim preispitivanjem i sistematizovanjem činjenica o pojavama u oblasti vaspitanja dece ranog uzrasta i faktorima koji posredno ili neposredno utiču na njihov razvoj od rođenja do polaska u školu – predškolska pedagogija.
Zadaci predškolske pedagogije:
1. da ima futurološki aspekt – da na osnovu utvrđenih zakonitosti u svom domenu i uvida u opštija kretanja i stremljenja predviđa budućnost vaspitanja dece ranog uzrasta;
2. da razrađuje sopstvenu istraživačku metodologiju – ovo znači da treba da utvrđuje probleme, formuliše hipoteze i razrađuje načine njihovog objektivnog proveravanja radi dolaženja do naučnih istina;
3. da se bavi vaspitanjem kao namernom i svrsishodnom delatnošću određenom normama kojima se utiče na dečiji razvoj (razvojno-normativna);
4. da bude operativna – na ponašanje ljudi i dece utiču njihovi motivi koje treba objašnjavati. Zbog toga se predškolska pedagogija ne zaustavlja na deskripciji, već uzima u obzir težnje, smisao i svrhu pojava koje proučava, kao i načine na koje se na njih može uticati kako bi se odvijale u željenom pravcu. To podrazumeva planski i sistematski uticaj na vaspitne pojave, uzimajući u obzir utvrđene istine, kao i predviđanje posledica ovog delovanja, uz preuzimanje dela odgovornosti kada su one u pitanju. Zahtevi se postavljaju u obliku principa i pravila koje treba uvažavati tokom vaspitnog rada, uz razradu i konkretizaciju specifičnih ciljeva vaspitanja dece ranog uzrasta, a u skladu sa opštim ciljevima postavljenim u pedagogiji i filozofiji;
5. da proverava teoriju u praksi vodeći računa o društveno-kulturnim kontekstima – ovo obezbeđuje povratnu informaciju za unošenje korekcija i dalje unapređivanje teorije i prakse predškolskog vaspitanja;
6. da bude kritična prema svom predmetu proučavanja i prema svojim polaznim osnovama, odnosno filozofskim, teorijskim i društveno-istorijskim osnovama od kojih polazi – ona treba kritički da preispituje pomenute osnove i proučava pedagošku praksu, ukazujući na zablude i stramputice koje postoje u ovoj oblasti. Prilikom traganja za rešenjima nikada ne treba da izgubi iz vida interese dece i utvrđene opšte-ljudske vrednosti.
7. da dolazi u interdisciplinarne odnose sa drugim pedagoškim disciplinama i disciplinama drugih nauka radi preuzimanja, kritičkog ispitivanja, ocenjivanja i usvajanja teorijskih postavki, naučnih činjenica, hipoteza i problema, pružajući na taj način i sopstveni doprinos.
Moja pedagogija 